3.3 Διαχείριση υδάτων και λοιπών φυσικών πόρων

-Εγκατάσταση σύγχρονου συστήματος άρδευσης του δημοτικού πρασίνου.

– Αξιοποίηση του νερού του προερχόμενου από το βιολογικό καθαρισμό για άρδευση δημοτικού πρασίνου.

Το νερό απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα  θ΄αποτελέσει στο μέλλον αγαθό “εν ανεπαρκεία”.

Η κλιματική αλλαγή με τις παρατεταμμένες ξηρασίες , με τις βίαιες βροχοπτώσεις που κατά κανόνα καταλήγουν στη θάλασσα ,με την υπεράντληση σε αρκετές περιοχές  του υπόγειου ορίζοντα ,  με την υφαλμύρωση παράκτιων υδροφορέων , με την υπερεκμετάλλευση των νερών των ποταμών και το ενδεχόμενο μείωσης των βροχοπτώσεων φημιουργούν ένα ζοφερό και ανησυχητικό πλαίσιο για την επάρκεια των υδατικών αποθεμάτων.

Η Ελλάδα, όπως εξάλλου και ολόκληρος ο πλ ανήτης , βρί σκεται τα τελευταία χρόνια
αντιµέτωπη µε ένα µείζον οικολογικό πρόβληµα, αυτό της απειλούµενης
λειψυδρίας.
Το πρόβληµα αυτό οφείλεται σε µια σειρά από αίτια όπως η έλλειψη σχεδιασµού,
η κακή διαχείριση των υδάτινων αποθεµάτων,η καταστροφή των δασών,
η περιφρόνηση των φυσικών νόµων που διέπουν τον υδρολογικό κύκλο,η αύξηση της κατανάλωσης λόγω  αύξησης του τουρισμού κ.α.

Χρειάζεται λοιπόν  μεταξύ και άλλων μέτρων  ανασχεδιασμός και σωστή διαχείριση των υδατικών μας πόρων. Αναφορικά με την πόλη και τον Δήμο μας είναι επιβεβλημένο να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την βελτίωση και εμπλουτισμό των υδατικών μας πόρων τόσο για την επάρκεια νερού για ύδρευση ,όσο και των νερών για άρδευση και άλλες χρήσεις. Οι πηγές του Αγίου Φλώρου και του Πηδήματος, ο ποταμός ¨Αρις” , ο ποταμός Νέδοντας , οι γεωτρήσεις και το νερό που προκύπτει απο την επεξεργασία των λυμάτων του βιολογικού πρέπει ν’αποτελέσουν αντικείμενο συνολικής διαχείρισης  ικανοποιώντας με συνδυαστικό τρόπο της ανάγκες της περιοχής.

Στο πλαίσιο αυτό έχω προτείνει και παλαιότερα στο Δ.Σ. αλλά και με δημοσιεύσεις ότι ο Νέδοντας μπορεί ν’ αποτελέσει ένα νέο υδροφορέα για την Καλαμάτα που θα καλύπτει αρκετές ανάγκες κυρίως στην άρδευση. Αυτό μπορεί νά επιτευχθεί με την κατασκευή μικρών τεχνητών φραγμάτων σε επιλεγμένα σημεία της κοίτης του, που θα συγκρατούν τα νερά της ροής του Νέδοντα δημιουργώντας στην ανάντι του φράγματος περιοχή μεγάλων υδατικών ταμιευτήρων που θα προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στην περιοχή. Ένα τέτοιο κατ’εξοχήν “πράσινο έργο” θα εξασφαλίσει άφθονο νερό για άρδευση με βαρύτητα σε όλη την πόλη ,θα εμπλουτίζει διαρκώς τον υπόγειο ορίζοντα που ήδη κινδινεύει απο υπεράντληση και υφαλμύρωση, θα αποτελεί σημείο απόληψης νερού για τα ελικόπτερα σε περίπτωση πυρκαγιών στον Ταϋγετο ,θα συντελέσει στην ανάπτυξη  νέας χρωρίδας και πανίδας στην  γύρω περιοχή και τέλος θα λειτουργεί υπέρ της αντιπλημμυρικής προστασίας της πόλης.

Ένα τέτοιο έργο και ένα πρόγραμμα ολιστικής διαχείρισης των υδατικών μας πόρων θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι σε προτεραιότητα και θα τύχει χρηματοδότησης από αρκετά ευρωπαϊκ’α προγράμματα.